Yalnızlık/artık gel Şiiri - Kenan Guney

Bugün günlerden cuma sevgilim.
Vakit akşam üstü.
Güneş tüm turuncu haliyle Torosların tepesinde.
Bizim isyerinde ise bir sevinç.
Sanki hiç geri donulmeyecek bir yolculuğun valizini hazirlar gibi,iş elbiselerini dolduruyor işçiler poşetlere.
Ağızlarda espriler, şakalar...
Yüzlerde gülücükler.
İki günlük hafta sonu tatili keyiften uçuruyor herkesi.
Tozdaki Nukrettin Dayi'yi görsen,
Sen bile gülersin yüzündeki gülüşe.
Hele her hafta 'Hocam yine getirdik be cuma akşamını' demesi yok mu?
Artık hafiften gülümseyip evet der gibi kafamı salliyorum.
Hıh!
Ama
Bir ben baskayim sevgilim!
Bir ben baskayim başkalarına.
Neden kendileri kadar sevinmedigime:
'Deli mi nedir?'der gibi bakıyorlar yüzüme.
İçimden:''
'Deli değilim arkadaş! Yalnızım, yalnız.'demek geçiyor.
Siz saati akşam 5'ten 6'ya getirinciye kadar zaman çile olurken,
Ben iki gün ne yaparım koca evde bir başıma?
İnsan yalnızken acikmiyor bile.
Belki de aciktigini bile bilemiyor(?)
Ne çayın tadı ne kahvenin hatırı var.
Ne elimi tutanim ne türkümü dinleyenim var.
Ne gözlerime bakanım ne gözlerinde kaybolduğum var.
Yalnızca yalnızlık var.
Yalnızca yalnizlik.
Yalnızlık kötü şey:
Diş ağrısı,baş ağrısı gibi değil;
Ölüm gibi değil;
Daha başka,bambaşka kötü bir şey:
Yalnızken, zaman demir atıyor anilara.
Yuzemiyorum kıyılara.
İple değil;zincirle çekiyorum kendimi.
Ellerim değil yuregim kaniyor.
Sular,dalgalar değil;kendi kanım boğuyor bedenimi.
Ölmuyorum.
Ölüp,ölüp dirililiyorum.
Ama herkese akıp giden zaman,
Bana geçmiyor.
Geçmiyor.
Geçmiyor işte,Be!'' demek geliyor içimden.
Hıh!
Amannnn! Ben de!
Benimki de laf mı şimdi değil mi? Sevgilim,
Kimse anlamaz ki senden başka beni.
Gözlerimin içine bakıp goremezki  bendeki seni.
Bana seni gerek seni
ki
Ne bunları hissedeyim
ne de arayayim beni anlayacak senden başka birini.
Artık gel.
Artık gel.
Gel artık.
Daha başka nasıl soylenir ki?
'artik gel!'