Yalnızlık akşamdan çalar kapını

Yalnızlık akşamdan çalar kapını,
Merhaba der bir bir en karamsarlıkların.
Yoksul ve öksüz kalmışlıkların,
Geldikçe gelir bin kere pişmanlıkların.
Sarıp sarmalar dört bir yanından,
Durmak nedir bilmeden.
Bilmezler sen yağmurdan sırılsıklam,
Çölde kuru daldan da betersin.
Yolunu kaybetmiş sarhoş gibisin,
Belirsizlik dolu gece saatlerinde.
Bitmez tükenmez umutların,
Dinmeyen hasret fırtınaların.
Başlar kederlerinle sohbetlerin,
Bir zamanlar dersin,bir ah çekerek.
Bir zamanlar da,peki ya sonrası,
Hayatının devamının son sayfası.
İşte orası yok,
Kayıp,yitik,sönük bir geçmiş,
Çoktan olanlar olmuş,gidenler gitmiş.
Gitmişler sonsuzluğa,
Hem gençliğin,hem de sevdim dediğin.
Ve artık elinde kalan bir yalnızlık,
Bir de o ümitsiz ümitlerin.