Yalnızlık Ağıdı Şiiri - Evren Özcan

Geçmedi ki yalnızlığım.
İlaçlar,doktorlar,dualar...
Bildim bileli dolmadı,
Sağlar,sollar,ortalar...
En büyük tokadı vurdum yalnızlığa
-Acımadı ki,acımadı ki,dedi.

Acımadı ki yalnızlığım.
Yıllar,gözyaşları,sayfalar dolusu boş laflar...
Hiçbir adımın sesi unutulmadı.
Tak tık tuklar...
Saatleri hatırlattı adımlar.

Yorulmadı ki yalnızlığım.
Koşuşlar, nefes nefese kalışlar, tıkanışlar...
Kurcalanmış anılar, yapılan yanlışlar...
Herbirinde bir arayış...

Bitmez ki yalnızlığım.
Çelenkler,ağlaşmalar,kürek kürek topraklar...
Ne kadar istemesem de peşimde.
O gün gelmeden bitmez de...