Yalnızlık Şiiri - Şair Plomo

Böylesini yaşamadım yalnızlığın,
bu kadar zor,
bu kadar acı.
Oysa severdim ben yalnızlığı,
kendimle olmayı.
Şimdi öyle mi ya,
önce kendimi unutturdun
ve doldun yüreğime
ve zihnime,
sonra ben yokum diyorsun.
Ben de yokum, kayboldum
bu mutlak, koyu karanlık yalnızlığın içinde.
Bir ses ver, ses ver ki yolumu bulayım...
Güneşim ol, güneşim ol ki tekrar
aydınlığa çıkayım...