Yalnızlık Şiiri - Ömer Sevim

“ KUTLU BİR GÜNÜN AKŞAMINDAYIM”

1. Perde
İşte yine bir Cuma gecesi
Yalnızım uykum bile terki diyar
Fincanımdan çıkan çayın kokusu
Buram, buram yalnızlık kokar

Saat gece yarısı
Takvimin değişmesine beş var
Bu sevgisiz dünyada yaşamın anlamı ne
Acaba
Ölüme kaç var

Devirdim cumanın gecesini
Saat cumayı geçti
Takvim cumartesiyi gösterir
Hala yalnızım
Yalnızlık güzel yalnızlık çirkin
Yalnızlık sevinç yalnızlık hüzün
Yalnızlık başa bela
Ben
Yalnızlığın başına bela

Hatırlıyorum da
Çemenler gibi gülümseyen bir kalbim vardı
Umutlarım arzularım vardı hayata dair
Umut umutsuzluk oldu
Sevgi
Kaf dağının arkasında
Hayallerim uçup gitti
Bu hayat fırtınasında

İşte sevdiğim an
Güneş doğuyor yavaş, yavaş
Yalnızlığımı yararak
Ve gecenin galibi
Yine ben
Ben güneşe baktım güneş bana
Tebessümle birbirimize selam vererek

2.perde

Uykum hala firari
Otuz altı saat oldu
Ne o arar beni nede ben onu
Yalnızlık bu akşamda misafirim oldu

Arıyorum
Gecenin karanlığında kendimi
Bazen bir çocuğun ağlamasında
Bir karıncanın sessiz yürüyüşünde bazen
Yâda
Bir fırtınanın esişinde arıyorum benliğimi
Hala yokum
Yürüyorum bilinmeze
Bineğim toprak
Yoldaşım yalnızlık
Ve rehberim
Kader
İçimde kor bir ateş
Yüreğimi hep dağlıyor
Haykırışlarım arşa dayandı
Ben duyan kimse yok

Ey kalbim
Bir senden kaçışım yok bu akşam
Sensin bu akşam efendim
Sensin sultanım
İstediğin gibi beni yönet

Ey kalbim
Yık bu akşam sırlarımın surlarını
Ve
Acıma bana
Yak beni
Haydi durma
Ateşime ateş kat

Bu akşam
Sevgimi verdim beni sevmeyenlere
Hani
Belki severler diye
Beni sevmeyenlerden gördüğüm tek şey
Sevgimin
Bana nefret olarak dönmesi idi
Perde kapandı
Yine yalnızlık
Bana nikahlandı…