Yalnızlık... Şiiri - İpek Pınar İl

Yalnızlık,
Belkide en kalabalık saydığın anda vurur sırtından...
Sormadan acımasızca,
İçin için kavururken benliğini,
İsimsiz belki kimliksiz gecelerde ararsın kendini...
Yalnızsındır...
Yalından...Yalnız...

Düşsel avuntularına sırt çevirip yürümek istersin geceye doğru...
Kimsindir ya da ne...
Bilmek istemezsin...
Yazarsın ne yazdığından habersiz sadece rahatlamak adına...

Rahatlamak adına hiçe sayarsın herşeyi...
Her şey hiçtirde mağdem..
Neden diye sorarsın kendine,
Bir hiç uğruna neden? ? ?
Tüm savaşçılar bir hiç uğruna ölmüştür,
Tüm savaşların çıkış nedeni bir hiçtir aslında...
Yaşam=Kocaman bir HİÇ

Sevgi diye tutturursun en çekilmez anda...
En çekilmeyecek yerde...
Sıkıldım dersin sonra...
Her şey burda bitsin...de....
Bitiremezsin...
Ne kadar istesende...