Yalnızlık Şiiri - Faruk Sangi

Yalnızlığı duyuyorum
Karanlık sokakların ezgilerinde
Köşe başında
Sarhoş adam yerde
Üşüyen nefesler,
Sokak çocuklarının ürkek
Ellerinde.
Yorgunum
Kaldırım taşlarının eskisinde
Gözlerimde akşam güneşi,
Ağlıyorum...
Yaban geliyor,
İstanbul bana
Acılarımı yinelerken
Arka sokakların hafif kadını
Bir çocuk ağlıyor içimde
Ürkek güvercin
Kanat çırpıyor özlemlerime.
Ve bir gece daha geçerken
Adımlarım sokaklarda sensiz
Pencerelerde;
Allı mor perdeler
Perdelerin ardında insanlar
Benden habersiz.