Yalnizlik Şiiri - Ahmet Umut Üzülmez

Sokaklar issiz bir gece yarisi yine
Bombos yollar ve meçhulü aydinlatan sokak lambalari
Yürüyorum karanligin ortasina kimsesiz
Gecenin ayazi sürterken bedenime
Yollarin issizligi degil seni yüregime çeken
Sadece birkaç yalanci yildiz
Karanligin son buldugu saatlerdeyim yine
Günesin dogusu hatirlatiyor yalnizligi
Ne gecenin ayazi ne günesin sevdasi
Hiçbiri degil bu yalnizligimi örten
Gölgemin ayak izleri yolculugum
Yada bos yoldaki agaçlarin hüznü
Son buluyor yine sevmek fiili
Yalnizligimin boyu uzamis
Karanlik gecenin son saatlerine vurmusuz artik
Günes doguyor hafiften kimsesizligimin üstüne
Artik farkediyorum
Seher vaktine yalnizligimin kalibini bastigimi...