Yalnızlık Şiiri - Seydahmet Ercan

Ey öpülesi yalnızlık uzat elini
çek kurtar beni bu karmaşadan
açma kapıları gönder geleni
gözlerim kan ağlasa da ardından

küfürler etse lanetler yağdırsa da dilim
kapat, duymasın deli kulakların
etine gectiginde kudurmuş dişlerim
içini yaksın duyulmayan feryadın

aldırmasın kınayan yakıcı dillere
tas kesilip başkalaşsın yüreğin
boya beni aldandigim kullerle
nesem olsun deva bulmaz derdin

isyankar bedenim kaçsa da senden
bırakma pesimi hiçbir zaman
kısır düşlerim teselli bulduğunda dünden
azgın köpeklere at hatıraları o an

parçalasınlar benden kopan her şeyi
yerlerde sürüyüp çamurlara atsınlar
esirgemesinler en sevimli işkenceyi
pişman olanı, kızıl ateşlerde yaksınlar