YALNIZLIK
Burkuldu yüreğimin
Atar damarı
Sevda katran tadında
Öfkemden attım bir kenara
Kalan zamanı,
Gene de kurtaramadım kendimi,
Kapıma gelip dayandı ayrılık…
Bu acı kanatıyor beni
Yüreğim yangın yeri ne yazık
Seni de, sensizliği de
Paylaşamıyorum artık.
Ömrüm servetini yitirdi
Göğsüm cevherini
Merhaba ey yalnızlık
Artık yalnız değilsin,
İşte ben geldim birkez daha
Bütün günahlarımla işte ben
Sana tanrı misafiri,
Şimdi birlikteyiz
Sen de yalnız değilsin artık,
Saymıyorum acıyla geçmiş
Bu masum ömrü yaşamdan
Bugün doğmuşum sanki
Acılarım bir servet
Geçmişten miras kalan…
Ben mi layık değildim
Yoksa sen mi çok zalim
Bilmiyorum kafam karışk
Bildiğim bir şey var ki
Tartışmasız
Asla paylaşılmaz yalnızlık….
Latif Epözdemir 2
Kayıt Tarihi : 10.11.2017 17:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Latif Epözdemir 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/11/10/yalnizlik-79.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!