Yalnızlık Şiiri - Şahin Şimşek

Kapı çaldı…
Usulden içeri bir gölge girdi
Tanıdık bir gölge değildi,
Acaba kimdi bu?
Sonra bana yöneldi
Yavaş adımlarla geldi
Kendinden emin ve mağrur
Ama ben hala çıkartamadım
Hava kararmış, vakit geçmişti
Yüzü seçilemiyordu
Fakat tehlikeli durmuyordu
Aksine yaklaştıkça garip bir hüzün çöküyordu
Uzun boylu bir adam
Üzerinde siyah bir parka
Ve bir melon şapka
Üzerini çıkardı, yaklaştı
Tuttu ellerimden, gülümsedi…
Ben hala çıkartabilmiş değilim
Dedi; üstadım nasılsın?
Soru işaretleri hala kafamda
‘İyi olmaya çalışıyorum’ dedim
Fakat sabredemedim
‘Sen kimsin? ’ dedim
Adam;
Duydum yatağa düşmüşsün
Gelip bir ziyaret edeyim
Hal hatır sorayım
Konuşalım eskiyi yeniyi
Ne varsa konuşulmadık
Ne garip….
Hep konuşamadıklarım, şu an aklımda
Hepsini bu yabancı ile paylaşmak istiyorum.
……
Beni tanımadın mı?
Hayır…
Adam;
Ben senin en son kapını çalan
“Senin yalnızlığınım” dedi