Yalnızlık Şiiri - Aslı Acar

Bülbülün gülsüz, gülün bülbülsüz kalmasıymış yalnızlık.
Tek başına kendinle olmak değil;
Kalabalığın içinde kimsesiz hissetmekmiş yalnızlık.
Umutsuzluğa kapılmak,
Göz kamaştıracak kadar parlak ışıkların karşısında karanlığa bakakalmakmış yalnızlık.
Herkes’in duyduğu gürültülü seslerin içinde sağır olmakmış yalnızlık.
Yalnızlık, milyonlarca çiçeğin olduğu bir bahçenin içinde tek sulanmayan, kuruyup
Yok olan bir çiçeğe benzemekmiş meğer.
Sevdaların tükendiği aşkın ise hiç olmadığı bir yermiş. Gülerken ağlamak, kırık bir kalple can çekişmekmiş yalnızlık.
Sevgiliden ayrılmak değil onsuz yaşamaya mahkum olmakmış.
Sonunda anladım bir tanem, yalnızlık seni delice sevmekmiş meğer…!