Yalnızlık Şiiri - Orkun Aydın

Yalnızlığının ürpertisi sarıyor kenti
Kokun henüz terkediyor odamı
Zaman en koyusunda boğuluyor küstahlaşmış nehrimin
Kahpeleşiyor unutulmuşluğum gün ağardıkça
Bir de şeytanın omuzlarından bakıyorum hayata
Kırık dökük bir otostop çekiyor gözlerin
Nedendir niye?

Hırsın yenik düşüyor sevdana şu zamanlar
Nefret çalgıları öalıyor sevgisiz eller
Ve sen düşünmedikçe tüm bu olanları
Atmosfere dağılıyor nabız atışlarım
Ama sen ve ben biliyoruz ki
Her zaman kaybedenlerinde bir şansı olmalı
Yıllarca süren kavgalarda geride kalmış zamanı
Kazanma telaşı var içimde

Sorgulama günlerinde salıyorum sadece kendimi avluya
Veya
İzin verdiğin kadar açılabiliyorum gökyüzüne.... sana....