Yalnızlık…
Kalakaldım ortada,
Son kapı da çarpıldı yüzüme,
Ne hayallerim vardı?
Yaşanmadan mahkum oldum yalnızlığıma..
İstemezdim baharların kış olmasını,
Bilemezdim yalnızlığın sonum olmasını…
Çalacak kapımda kalmadı,
Yalancının mumu da söndü,
Ne umutlarım vardı,
Mutlu bir gelecek,çiçekler süsleyecek,
Acılar bir bir gececek, çocuklar yetişecek,
Bilemezdim yalnızlığın sonum olmasını…
Artık ne soran ne de arayan var?
Yaprakların döküldü ey ulu çınar,
Neler geldi? Neler geçti?
Yaşlandın ve çirkinleştin nerde meyvelerin?
Sen sadece gölgeden başka bir şey olamadın,
Bilemezdim yalnızlığın sonum olmasını…
Dediler mutluluk ağacısın sen,
Mutluluk nedir bilemedim ben?
Çalıştım,verdim,verdim sadece verdim ben…
Ne kadar iyisin? Ne kadar zenginsin?
Ama ben üç dakikayı hiç satın alamadım…
Bilemezdim yalnızlığın sonum olmasını…
Yalnız doğdum,yalnız çalıştım,
Yalnız başardım,yalnız ayakta kaldım,
Yalnız yaşlandım,yalnız mahkum oldum,
Yalnız sevdim,yalnız sevindim ve yalnız ölüyorum..
Bilemezdim yalnızlığın hayatım olmasını…
Bilemezdim yalnızlığın sonum olmasını…
Buldun mu sen kalabalıklardaki yalnızlığı?
Bekledin mi sen bayramlardaki kimsesizliği?
Bildin mi sen gönüllerdeki çaresizliği?
Sevdin mi sen şarkılarda ki sessizliği…
Yaşadın mı sen boynu bükük terkedilmişliği?
Gördün mü sen yaşayamadan diri diri gömülmeyi?
Ağladın mı sen seni aciz bırakan bitirmişliği
Bilemezdin,bilemezdin acı yalnızlığı…
Bilemezdim yalnızlığın sonum olmasını…
www.erkaninay.com da flashını izleyebilrisiniz…
Erkan İnayKayıt Tarihi : 21.8.2008 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ESER HAKKINDA: Daha çocukken ticarete atılmış,kısa zamanda yükselmişti,paradan başka bir şey düşünmüyordu,daha fazla ticaret, daha fazla para… Çocuklarını bile göremiyordu çoğu zaman,hep iş ve para vardı hayatında… Şehrin en zengini olmuştu,para ile her şeyi halledebileceğini sanıyordu ta ki Hasta olana kadar; Vekalet verip işleri ve malları pay edince yavaş yavaş evlatlar da kayboldu…Önce işler bozuldu,evlatlarını yetiştirememişti,görmemişlerdi,gerçekleri… Çocukları yurtdışına yerleştiler,bir daha da memlekete dönmediler.. Torunları gözünde tütüyordu ama ne gelen vardı? Bu ayrılık, bu başkalık, Daha da hasta etmişti.İki yıl sonra hanımını da kaybedince tamamen çökmüştü… Kalakalmıştı,durumuna üzülen komşuları onu huzur evine yatırdılar. O her kapı açılışında gözleri parlıyordu,oğlum geldi diye… Ne gelen vardı? Ne de soran? Gözlerinden süzülen,her damla hesap sorar gibi kalbine düşüyordu? Neden? neden? neden? Ama o hep vermişti,vermişti,her şeyini … Ellerini açınca anlıyordu her şeyi.. Veremedikleri inanç,sevgi ve de insanlıktı…
Bekledin mi sen bayramlardaki kimsesizliği?
Bildin mi sen gönüllerdeki çaresizliği?
Sevdin mi sen şarkılarda ki sessizliği…
Yaşadın mı sen boynu bükük terkedilmişliği?
Gördün mü sen yaşayamadan diri diri gömülmeyi?
Ağladın mı sen seni aciz bırakan bitirmişliği
Bilemezdin,bilemezdin acı yalnızlığı…
Bilemezdim yalnızlığın sonum olmasını…
YÜREGİNİZE SAGLIK TEBRİKLER
TÜM YORUMLAR (18)