Hep dört duvar arasında buluşuruz
Yeri bellidir yalnızlığın
Sanki beni bekler gibi.
Geceyi,
Dört duvar arasında düşünürüm
Aslında o duvarlar arasında kimse yoktur
Ben bile fark etmem kendimi
Ben hayaletimdir o duvarlar arasında.
O kadar sessiz ki her yer
Korkutur yalnızlık beni
Ne kadar alışsam da yalnızlığa yine de korkarım
Sessizliği delecek bir ses beklerim
Bazen rüzgarın uğultusunu dinler
Korku filmini baş oyuncusu olurum
Yalnızlığın düzenlediği dekor içinde kaybolurum.
Sessizliğim ayak sesleriyle deliniyor.
Yaklaşan ayak seslerini yönetememenin ızdırabını yaşarım yüreğimde
Yavaş yavaş yok olur sesler.
Kapı kulpu hiç oynamıyor yerinden.
27.07.2000
Kayıt Tarihi : 19.9.2002 09:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!