Yalnızlık Şiiri - Yunus Çelik

Utangaç güllerle bezeli
Şafağın tebessümü yüzünde
Dalgaların üstünde yürüdük kol kola
Güneşin batışını sularda uğurladık
Birlikte tutunduk yalnızlığa
Martı çığlıkları altında
Sarıldık sessizliğe

Ah yalnızlık
Ölüme en yakın dostum
Bunca ağır yenilgi aldım
Pes etmedim, dayandım
Korkunç dehlizlere daldım
Boğulup kaybolmadım

Soğuk çeşmelerde susadım
Yarama neşter vurdun
Dağ gibi mağrursun karşımda
Çığ oldun yürüdün üstüme
Bir eylül akşamında
Hüzün yağmurlarında yıkandım
Yenildim yalnızlığa

Geceyle gündüz değirmenin taşları
Kuru taneler gibi öğüttü benliğimi
Kalabalıkların lanetinden uzakta
Gecenin siyah gözlerine sığındım
Renkli arzularım tükendi birer birer
Esrarengiz yıldızım kayboldu semada
Günahlarım dualarda eridi

Sigara külü kadar yangın yüreğim
Gözyaşlarım içimdeki ateşle beslenir
Yalnızlık sığmaz dağlara, ovalara
Köpürür dev dalgalarla vurur sahile
Soğuk bir güz akşamı solar tomurcuk
Güneş gruba yaklaşınca
Issız yollarda yoldaşım
Paylaşılmaz yalnızlık

21/07/2008