Yalnızlık Şiiri - Çağlar Bedenli

bilemedim
gecenin koyu rengi sen istemeden dönmezmiş beyaza.
ve hiç bir martı ağlamadan büyümezmiş,
dünya dediğimiz bu hayal katmanında.

bir yerlerde bir çocuğum ben hala kayıp.
şimdi sözlerim, yalnızca anlamsız birer inleme.
duyamayacak kadar uzağa gittiğinde ruhun,
onlar da susacak...

gülümü soldurdum ben.
benim suçum olanlar.
kalbimden akıtıp bütün can suyumu,
yeniden canlansın diye dua etsem de,
dönüşü yok artık.
biliyorum.
anılarla avunuyorum.