Yalnızlık Şiiri - Nurdan Elver

Temiz bir havada nefes alamamak gibi,
Ya da alıpta hissedememek gibidir
Yalnızlık...

Üzerine çöktü mü tat vermez hiçbir şey,
Ne su, ne ekmek, ne şarap,
Acı bir patlıcan gibidir
Yalnızlık; kırağı çalmaz.

Bir kez hissettin mi yanında hiç kimsenin kalmadığını,
Boynu bükük geçersin televizyonun karşısına
Görmeden bakarsın, duymadan dinlersin.
Bir kuru ayazdır üşüten seni sobanın karşısında,
Yalnızlık; soğuk soğuktur.

Bir bakmışsın saçlarındaki beyazlar tesellin olur,
Yüzündeki çizgiler anlam kazanır gözünde.
Her bir hücrende hissedersin sevgisiz bunalımların geçmişini.
Ağır ağır ağarırken tan yeri karşında,
Artık sana yepyeni bir hayatı hatırlatmaz olur.
Yalnızlık; ölümün zafer çığlıklarıdır.