Yalnızlık Şiiri - Yusuf Arıkan

Yalnızlığı sen nereden bileceksin,
bana sor bir de benden dinle istersen.
Akşam olur dönerim fakirhaneye,
kapıyı açmamla birlikte,
atılır üstüme yalnızlık.

Buz gibi nefesiyle dondurur beni,
taş kesilirim kaçmak isterim,
mümkünü yok kaçamam..
Dönüp dolaşıp geleceğim yer,
yalnızlığın kucağıdır nasılsa..
biraz sıcaklık olsa gam yemem
kutuplardanda soğuktur yüzü.

Beklerim bir umut vardır içimde hala,
bir merhaba ile ısınmak isterim,
hayata dönmek,yaşadığımı anlamak
var olduğumu haykırmak
hançeremi yırtarcasına çığlık atmak.

Çok merhabalar gelir,
ama beklediğim gelmez..
Gün gelir utanırım yalnızlığımdan
ateş olur yakar içimi yalnızlık.

Alevler sarar heryanımı,
kurtulmak için kaçarım,
ama kolay değildir kurtulmak
çünkü kaçtıkça tutuşurum,
uzaklaştıkça yanarım.

Feryat ederim çaresizce,
ne feryadımı duyan olur,
ne yardımıma gelen,
yalnızlığımla kavrulururum...