Yalnızlık Şiiri - Necmettin Kaymaz

Yıkık dökük değil elbet hayat,
Gönül kırıklıkları vurur dışa.
Yalnız kaldı mı yıpranır eşya,
Beşer neylesin zalim kışa.

Ayazda kaldı nice sevda,
Isınır mı gönül bulur mu deva.
Dertlere derman olur zaman,
Acı verir mi bu devri devran.

Yalnızlığa çare bulur mu insan,
Elbet terk edilir her mekân.
Kuru gürültü kalabalıklar,
Tutulacak ne bir dal ne bir yar.

Fıtratında arama bir sonsuzluk,
Dön geçmişe terk eylemiş nesille.
Terki viran edilmiş aşkı gönül,
Yıpratılmış yıkılmış beden-i gül.