Hiç olmadığım kadar yalnızım bu günlerde
sanki hiç tanışmadım sizlerle
hiç var olmadım
hiç yaşamadım o anları
pişmanlık diz boyu
geçen zamanın verdiği akıllanma cabası
veryansın bu kendime neden diye
acaba derken kala kaldım bir başıma
bu sonsuz hayat çırpınışında
yaradılış sebepsizdi belki benim hikayemde
sadece bu kadar idi benim öyküm belkide
hiç daralmamıştım bu kadar
hiç sıkılmamıştım bu kadar
yarabbim al canımı artık tükeniş bu bendeki
kurtar bu aciz kulunu ne olursun
bitmek demek buymuş öğrendim
Kayıt Tarihi : 31.1.2008 19:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Rari](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/31/yalnizlik-684.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!