Yalnızlık denilen zehir, damla damla tüketti benliğimi,
Götürdü sevgilerimi, götürdü bütün içtenliğimi,
Şimdi boş odalarda ben çalmayan saatler gibi,
En ufak sese kızarım.
Uyanmasın diye zincirli duygularım,
Kendimde susarım.
Uçuyorsa odamda bir sinek,
ne olur kim olduğunu bilsem pia'nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Devamını Oku
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta