artik icimi sizlatacak kimse yok...
herkes gitti.
buyuk kavgalar oldu
ve hepsi bitti...
ask hayati kisacik bir romanmis
simdi anliyorum yalnizligi mi?
yalniz kalan bir yanimi goruyorum
beraber yuruyoruz yollarda
o seni animsatiyor
hic ummazdim
sonbaharda bir yaprak bir hediye gibiydin
ve sen dahil kimse yok hayatima
hayatima dair cok siirler yazildi benim.
cok aci cektiler
ben kendi yuzumden aci cekiyorum.
herkes gitti
ve yalnizlik arti yine yalnizlik
ve
kahrolasi
karanlik odalar
ve maviduvar...
Kayıt Tarihi : 15.5.2002 17:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Cayıklı](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/05/15/yalnizlik-67.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!