Bir çocuk ağladı karanlıkta önce,
Sonra gölgeler sustu, hiç konuşmadı.
Bir çocuk ağladı karanlıkta,
Meleklerin terk edilmiş kanatlarında.
Dört köşe zaptedilmişti tenhalarda.
Bir çocuk ağladı karanlıkta,
Uzanmadı ona ne bir el, ne de kol.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta