Yalnızlık. Şiiri - Necdet Erem

Yalnızlık,
Korkunç bir yalan.
Bu yalana kanandır,
Yalnız başına kalan.

Dünyada değiliz yalnız,
Mahlûkat var sayısız.
Şehirler kalabalık,
Her nereye baksanız.

Bunlar yetmez,
Derseniz.
Bu korkunç,
Yalnızlığa.

İçinizden bir ışık,
Yakın bu karanlığa.
Görün gönlünüzdeki,
O aydınlık dünyayı,
Orada kurulmuştur,
Yaratanın sarayı.

Çalmadan giri verin,
O gönül dünyasına,
Bakın her şeyin aslı,
Serilmiştir, her nimet
O rahmet sofrasına.

Davet edin gönüller,
Sultanını sohbete,
Dağılsın karanlıklar.
Nur yayılsın her yere.

İnan yalnızlık yoktur,
Kendimizden kaçmazsak,
Kendimizden kaçarak,
Yalnızlığa dalmazsak.

Yalnızlık izafidir,
Her yerde varlıklar var.
Yokluğu yenmek için,
Yoklukta var olmak var.

Varlığı var edeni
Bulmazsan,
Yok olursun.
Onu bulduğun zaman,
Sonsuza kavuşursun.

Umut ile çalınız,
O reca kapısını,
İman ile giriniz,
Sonsuzluk deryasına,

Her yaranın merhemi,
Ona inanmaktadır.
Yalnızlıktan kurtarır,
O merhemin dirhemi.