Yalnızlık Şiiri - Ahmet Tok

Bir mektup aldım bugün
Dalı gibi büküldüm ihtiyar söğüdün
Sanki feryadını dile getiriyordu
Kafesteki tutsak bülbülün

Her satıra yaşlardan tac yapsam
Kara bahtımın ateşiyle yansam
Dolaşsam gönlümün sokaklarında
Her adımda yalnızlığı yaşasam

Gecenin ayışığında baksam yıldızlara
Belki merhem olur içimdeki sızılara
Siyaha bürünmüş sonsuz alemin
Gizemli ruhuyla büründüm karalara

Şu yıldız diyorum, bana bakıyor
Sanki talihimle alay ediyor
Bir dost bulamıyorum içlerinde
Biri de ışığını benden saklıyor

Yıldızlar kayboluyor birer birer
İçimde alevleniyor hüzünlü bir keder
Sarıyor benliğimi,eritiyor bedenimi
Lüzumsuz hayat işte burada biter

1983 -Erzurum