Yalnızlık Şiiri - Asude Durmaz

yalnızlık dokunuyordu bana
kalabalık meydanlarda yürüyor
kalabalık yerlerde oturuyor
kalabalık laflar dinliyordum
yalnızlık ben olmuştu
beni görmezden geliyordum
kalleşce iniyordu gece
kendimi duymazlığımın üstüne
herkes bir yerlere gidiyor
birilerini arıyordu
sonra...
sonrası hiç
bir ben kalıyordum
o kocaman boş meydanın ortasında
kocaman boş bir meydan kalıyordu
yürğimin ortsında
dedim ya yalnızlık bana dokunuyordu
aynalara kosuyordum kimsesiz
ben beni görmezden geliyordum...