yalnızmı kaldın bu insan kalabalığında.
nerde dost denilen insanlar.
nerde sahte gülücük atanlar.
hayat bu ya yalnızlığı yandaş eder insana.
alıştır gönlünü ve geçen hergününü.
çünkü ne kadar az kalırsan.
o kadar çok üzülmezsin.
çokluk iyi olsaydı şayet.
mezara yalnız gömülmezdi insan.
Kayıt Tarihi : 2.9.2007 03:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!