Yalnızlık Şiiri - Işıl Keleş

Bir yalnızlık çöktü üzerime
Her gecekinden biraz daha fazla
Daha bir duygusal oldum bu akşam
En güzel kıyafetlerimi giydim
En güzel kokuları sürdüm
Kederleri, üzüntüleri çıkardım üstümden
Yalandan mutluluğumu da aldım yanıma
Sessiz karanlıklara doğru yürüyorum
Yine o fısıltı kulaklarımda
Dönüp bakmayacağım bu kez
Biliyorum kimse yok
Olmadı yine umutsuzca çevirdim başımı
Yerde uzanmış gölgemi gördüm
Bu yokluğa alışmıştım
Her gün aynı hayal kırıklığı
Aynı yalnızlık
Bıkmadım umut etmekten
Beni bu yalnızlıktan umudum kurtaracak biliyorum…