Yalnızlık Şiiri - Zübeyde Uzuner

Yine gece doğuyordu,
Umutlarımın üstüne
Güneşe,hasret kalarak.

Perdeler çekilmiş yarınlara
Ben, görmeyeyim diye.
Yalnızlık, geçmiş karşıma
Gülüşler fırlatıyor.
Artık, benimsin diye.

Yapma ey hayal!
Beni senden mahrum etme.
Gitme ey sevda!
Beni özleme terketme.
Kucak açtım sevgiye
Düşsün kollarıma diye.
Hüzünleri, bağladım dar ağacına
Ölsün artık diye.
Ben kaçmadım ki mutluluktan
Beni bulsun diye.

Artık, sevinç yollarında yürümeliyim.
Gözlerim, güneşle başlamalı
Yeni bir güne.
Sisli kapılar ardında bırakmalıyım
Dünleri.
Biliyorum başarabilirim.

Artık attığım her adımım sanadır yar
Gelebildiğim kadar, sonuna kadar.
Belki de gözyaşlarım, sende son bulacaklar
Döküldü, döküleceği kadar.
Sevgim, kırık, dökük kaldı belki ama,
Belli olmaz, sevgi ateşini kalbim, yeniden yakar.

Üzgünüm ey yalnızlık!
Gülüşlerini geri al.
Mağlup olmayacağım sana
Seninle yolumuz buraya kadar.
Kabul et artık benim yokluğumu,
Benden sana hayır olmadığını.
Koşacağım umut yollarına,
Ama olmayacaksın artık hayatımda.

Heyyy! yalnızlık; benden sana

ELVEDA...