Ellerim cebimde yürüyorum
Avuçlarımda birkaç kırık düş
Yalnızlığa doğru gidiyorum
Sokaklar ıssız sokaklar boş
Her zamanki o köşedeyim
Sensizliğimin başladığı yerde
Yine de bir ümit beslerim
Gelmeyeceğini bildiğim halde
Gece sessiz gece karanlık
Sadece ben ve kaldırımlar
Sanki ruhumdaki yalnızlık
İçinde bir tek hüzün var
Ruhuma geçmiş pırangalar
Dört bir yanım yalnızlık
Bağırsam beni kim duyar
Boğazımda kör düğüm hıçkırık
Şimdi düşlerimin ortasındasın
Ve ben hayalini seviyorum
Belki sen hiç leyla olmadın
Ama ben sana mecnunum
Kayıt Tarihi : 28.3.2007 14:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İNSANLARIN YAKINLIĞINDA GİZLİ BİR SINIR VAR. NE TUTKU AŞABİLİR ONU NE DE DELİCE SEVMEK...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!