Yalnızlık Şiiri - Hasan Hüseyin Kaynak

Sessiz, daracık bir otel odası...
Anlamaz ki beni duvarlar,
Bir yalnızlık çöker ruhuma,
Ne kadar konuşsam, boşuna.

Çaresizliğimi yüzüme vuruyor aynalar,
Görmesin ağladığımı aman kimseler!
Ne elimden tutan ne yalnızlığımı paylaşan var,
Ayazda, geceyle dertleşiyor fırtınalar.

Ve bir ışık vuruyor aniden odama,
Sevgilinin hayali yansıyor duvara,
Kapıdan sevgili giriyor, yavaşça,
Gelip oturuyor bir müddet yanıma.

Biraz sonra bir peri tutuyor ellerimi,
Ve ağlıyor durmadan kimsesizliğime,
Rüyamda bile kapılıyorum bir boş hayale,
O anda yalnızlık haykırıyor yüzüme.