Yalnızlık Şiiri - Hamit Kalkan

Kocaman tepede yalnız bir ağaç
Ne bir seveni var ne de sevgilisi.
Dalları uzanmış bak kulaç kulaç
Çok yalnız,çok garip,yoktur kimsesi.

Baharda yağmurlar yağar üstüne
Çiçekler,yapraklar… bakın süsüne
Ama o muhtaçtır bülbül sesine
Hep yorgun ağlıyor,yoktur kimsesi.

Kırda,bağda,dağda… gezer kelebek
O da yalnız ve garip yasaktır gülmek
Yalnızlığı verir gülü çok sevmek
Yorgun kanatlarda, yitmiş gülmesi.

Ta yükseklerde bir kuş durmaz uçar
Kanatlarını hep canana açar
Feryattan figandan göz yaşı saçar
Bekleyiş boş,yoktur yarin gelmesi.

Gördüğüm her şeyler ıssız ve sessiz
Hepsi,hepsi yalnız kalmış kimsesiz
Yok yok olmaz asla aşksız ve sevgisiz
İşte bunu ; çok mu çok zor bilmesi.

ŞÜKÜRCAN yalnızca kalmışsın ağla
Çay’a,Deniz’e göz yaşınla çağla
Durma zalim gurbet beni’de bağla
Yasak oldu sana canan sevmesi.