Yine gömüldün yalnızlığa
Yine başladı,
Gecelerin sağır edici sessizliği.
Her beyaz siyaha,
Her mavi kırmızıya buladı kendini.
Bildik her şeyi yok saydı hafızam,
Nadasa bırakılmış kalbimin tarlasında.
Aslını unuttu suretim,
Buğulu aynalarda.
Senin mi bu kızıllık,
Çaldığın renklerim nerede?
Hani bambaşka mevsimler getirecektin bana?
Hani papatya olacaktı tek rengi sevginin?
Yağmur düşmeyecekti bu yüreğe..
Solmayacaktı çiçekleri bahçelerde.
Ne kaldı bizden geriye sende?
Benimse kalbim nadasta şimdilerde..
Siyaha bulandı beyazlarım,
Mavilerim nerede?
Korkularım çoğaldı,
Yalnızlığın son perdesinde.
Kayıt Tarihi : 13.7.2006 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşam da neyin hikayesi yok ki. Ömrümüzde bir sürü hikayemizi çuvala koyup sırtlanmış gidiyoruz. Yada gidenlerin arkasından gün yüzü görmemiş sandıklarda kilitler vuruyoruz gidenlerin hatıralarına. Bu da gidenlerden birine yazılmış bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!