Yalnızlık Şiiri - Hüzün Yücel

Hüzün çöktü yine güne!
Umutla başlayan sabah,
günü umutsuzluğa devretti...
Devreden aslında umutsuzluk muydu,
yoksa dünyayı umutsuz kılanlar mı?
Zaman zaman film şeridi gibi
Gözlerimin önünden geçer yaşam
İnsanlar gelir aklıma siyah beyaz...
Film senaryosu gibidir hikayeleri
Kimi hikaye trajik bir öyküdür
Kimiyse traji-komik
Bunları düşünürken kendi hayatım çıkar karşıma
Trajedi midir yada traji-komik mi, bilemem ama
tokat gibi çarpar yüzüme hayal kırıklıklarım
Düşünürüm, ben mi çok safım
yoksa insanlar mı binbir surat?
Bunları düşünürken sorular takılır aklıma
Cevapları olmayan veya cevaplanamayan sorular
fırtınasının ortasına düşerim
Aaahhhhhh bir bulabilsen bu soruların cevabını
Belki biraz kırık, belki biraz fazla mutlu olurum,
Kim bilir?
Ama dedim ya
Saklanmayı tercih ederiz ardımızda bıraktığımız
binbir cevapsız sorunun ardına!
Sonradan boş evin soğuk duvarlarında
Yakalamaya çalışırız kaçırılmış zamanları
Belkide camın kenarında kurarız karanlığı
Kimbilir…

Cihangir / Kasım
2005