Yalnızlık Şiiri - Erkan Özdemir Samandağ

Yalnızlık en eski,en vefalı dostum benim sensiz geçirdiğim günlere yanarım beni bir tek sen anlarsın benim bir parçammışsın meğer yeni anladım ne olur kırılma bana geçte olsa anladım değerini hadi ne olur affet beni dost olabiliriz yine eskisi gibi inan bi suçum yok benim sadece kandırıldım aldandım yüzüme gülen dost bildiklerim ölesiye seven sahte aşıklar dostlar,arkadaşlar,otomobiller şehirler binalar denizler,ovalar,dağlar ve diğerleri evet seni unutturdular bana gerçeği sakladılar hep yanımda olacaklarına dair kandırdılar beni geçti artık tek tek terk ettiler beni oysa senle başlamıştı zaten hayat ana rahmindeyken bile yanıbaşımdaydın sonra unuttum seni ah ne yazık yumarken şimdi gözlerimi atarlarken üstüme şu kara toprağı anladım ben tek gerçek sensin bundan sonra hep beraberiz hadi ne olur affet artık dost olabiliriz eskisi gibi…