Hiç uyumayan bir duygu,
Gerçek bu, yalnızlığın korkusu.
Ne başı belli ne sonu,
Bitmeyen bu, yalnızlığın korkusu.
Düşümde bir kasaba gördüm,
Kimseler uğramaz olmuş.
Birileri görür diye, hızla yürüdüm,
Anlatamadığım bu, yalnızlığın korkusu.
Bomboş bir evin, içinde gibiyim,
Yıllarca aradım, fakat bulamadım,
Başıboş birinin, hayali gölgesiyim,
İçimdeki bu, yalnızlığın korkusu.
Kayıt Tarihi : 15.3.2006 11:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!