Yalnızlık Şiiri - Rıza Kuşcan

Yalnızlığı bilir misin sen? ...
Sıktıkça sıkar insanın boğazını...
Nefes bir cellâttır sanki...
Zaman'da yağlı bir ilmik...

Şüpheler, evhamlar dizilir aklına,
uzun uzun...
Cellatlar okşar korkudan titreyen benliğini...
Ansızın ölüp ölüp dirilirsin defalarca ve
kelime'i - şehadetsizce...

Ah şu yalnızlık yok mu ya? ...
O; ne kötü şeydir...
Lâpa lâpa koparara etini;
yavaaş yavaş öldürür insanı...

Gönül yalnızlığın elinde, ağlayan oyuncak...
Duygusuzluğun içinde haykırsan ne olacak? ...
Yalnızlığın kucağında sevgisiz yaşanmaz biliyorum...
Ben; Sevgisizliği de, yalnızlığı da katil ilân ediyorum...

Rıza Kuşcan
(Not: Bu şiirim 1999 yılında çıkardığım 'Kan Duvarları' isimli şiir kitabımda da yayınlandı.)