Ne acı şeymiş şu yalnızlık
İnsanı ölmüşten beter edermiş
Düşmüşüm şu gurbet ellere
Yalnızlık kaderimmiş neyleyeyim dostlar
Bir zamanlar dopdoluydu hayatım
Şaşırırdım ne yapacağım diye
Şimdi ise yalnızlığın kollarında
Arıyorum ne yaparım diye
Sevgi vardı kalbimde bitmeyen
Umut vardı gözlerimde tükenmeyen
Bitiverdi hepsi acı bir sözle
Yalnızlık kaderimmiş neyleyeyim dostlar...
Kayıt Tarihi : 19.2.2001 23:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!