Yalnızlık Şiiri - Orhan Turhan

Yalnızlık…
İnsanın ilk sermayesi.
Kalabalıkla birlikte artar kimi zaman,
Paylaşıldıkça azalır geçici de olsa.

Doğuştan tek yadigardır bize bahşedilen.
Eşit bir sunu gibi görünse de ademoğluna
Anlayana yaşamla ilgili bir ipucudur oysa.

Ölümden beterliği ispatlanır her isyanda.
Çırpınıp dururuz her solukta onsuzluğa,
Bilmeyiz onsuzluk da bir yalnızlıktır oysa.

Tek çare gibi yöneltir bizi aşka.
Heybemizdeki en güzel demetleri sunarız ona,
Aşk, ikinin bir yalnızlıkta buluşmasıdır oysa.

Sessizliği dinlemek için bazen özlemdir ayrılığa.
Anlatıp dururuz kan ter içinde keşkelerimizi,
Saatlerce konuştuğumuz koskoca bir boşluktur oysa.

Yalnızlık…
Sermaye olamasa da ölüme, aşka, ayrılığa…
Onda hep olacaksın yaşamın sonu da olsa…

Orhan Turhan
11.11.2005