Yalnızlık Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Nar çiçeklerinden asma yapraklarına,
Birbirimizin ruhlarına dokunduk.
Taşlandım bakışlarla,
Tuale vurulan fırça ile,şiirlerle yıkandım.
Duvarlar soğuktu.
Umudumu yitirmedim.
Dişlerimle, tırnağımla kazıyarak,
Kirli hayatları yaşamadım.
Sevilmenize izin verir misiniz duldalarda?
Avare düşler yaşıyorum.
Kuş lastikleriyle yalnızlıkları taşlıyorum.
Suç yaşamaksa ceza ağır,
Gün görmemiş ümitleri çiğnediler, ezdiler.
Gözler yaşa alıştı, ömür yasa.
Atıldığımız kuyulara kırgın kalbimiz.
İsimsiz yıldızlarla sayılıyoruz.
Bir göz kerpiç evdi sevdamız,
Zoruma gidiyor,
Biri üzümsüz bağlar,
Biri de ciğerimizi parçalayan hasret.
Kanımızı emen sülükler,
Buğulu mutluluklar,kimsesiz tepelerde,
İliklerime, yüreğime işleyen ayazlar.
Sana ağıtlar bırakıyorum,
Yüreğini yağmalayacak yalnızlıklar.
Yıkadım,duruladım ağıtlarımla özlemleri,
Sana kahroluşu bırakıyorum.
Tedirginim.
İhanetin resmini gördüm tualde.
Titreyen eller sarılır boğazına.
Güzün yapraklar hasrete yolcudur,ağaçlar hancı,
Aynaya bak ve hüznünü gör ağlayan ey yalancı,
Mevsim dökülüş mevsimi, mevsim güz,vakit sancı,
Göz yaşlarım inci dizeleri, dökülmeye hazır
Güneşin ışıkları ısıtmıyor beni soğuk mevsimlerde.
Gözlerden damlayan yalnızlık...