Yalnızlık Şiiri - Çiğdem Kaya

İlk gördüğüm zaman seni
Ay ışığında
Han duvarına yaslanmış
Mehtabı seyrediyordun
Gözlerin yaşlı.
Bu kervanın sessiz tek kızıydın,
Hep susar, her gece sessiz ağlardın.
Lanetlerdin bu geceleri,
Anneni babanı senden ayırdı diye.
Ama düşünsene bir kere,
Yaşam bu gelen gidiyor,
Ama giden bir daha dönmüyor.
Sen değilsin bu dünyada tek yalnız.
Bak ben de naletliyorum bu geceleri
Sevdiğimi benden aldı
Beni böyle Mecnun bıraktı diye
Gidenle gidilmez, ölenle ölünmez,
Sen ki dünyadasın, bırak öleni,
Mutlu ol, sev seni seveni.

31/08/1983