Yalnızlıktan korkardım ben.
Ah! Neler hissederdim yalnızken,
Acılar mutsuzluklar gelirdi aklıma.
Ama çok geçmeden
yalnızlık ve ben
tanışıp arkadaş olduk hemen,
evlendik ikimiz
çocukları oldu benden:
kimsesizlik, hiç kimsesizlik.
Kayıt Tarihi : 17.9.2005 14:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!