Yaprakları dökülmüş çıplak bir ağaç gibi,
Ruhum bile yalnızlığına ağlıyor.
Bir kez daha öğrendim ki;
Yalnızlığı yağmur bile yıkıyamıyor...
12.12.2000/ İstanbul
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Yalnızlığı Yağmur bile yıkayamıyor.... yalnızlığı yenmenin tek yolu kişinin kendi yüceltmesi yani hayata bağlayan şeylerle var olduğunu kendi kendine hissettirmesi: şükrederek güzel şeyler düşünerek
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta