Yalnızlık Şiiri - Murat Akbaş

Yağmurlu bir havada
Yalnızlığın uçurumunda dolaşırken...
Sanki kafamdan aşağıya boşalan yağmur damlaları değilde...
Öfkenin ve korkunun gittikçe arttığı bir karmaşada...
Tek bir ben varken;
Uzaklardaymış gibi duran o yalnız bir kız daha vardı.
Yalnızlığın içinde kaybolmuş bir hali vardı.
Evet...Evet ağlıyordu...
Sanki dünyaya baş kaldırırcasına...
Yağmurla beraber akan göz pınarlarını
Dünyadan kopmuş; bir o kadarda dertli...
Yaklaşmak istedim...
Yaklaştıkça uzaklaşan bir hali vardı.
Durdum... Seyretmeye devam ettim.
Ne kadar bana benziyor.
Yalnız, korkmuş ve en önemlisi kendine olan güveni yok..
Onu hiç tanımıyorum...
Onun hakkında ne çok şey bildiğime şaşırdım...
Bir an düşüncelerimden uzaklaşırken;
Ne mahsum bir hali vardı.
Bulutların öfkesi dinmişti...
Ortalık ıslak ve sakin
Bir de o ve ben
Yağmur dinmişti ama göz yaşları dinmemişti....
Onu üzen neydi veya kimdi?
Bunu hiç bir zaman öğrenemedim...
Fakat ben kendi derdimi bilsem bile neye yarar.
Çözümü olmayan bir karmaşadayım.
Çırpındıkca çırpınan.......
Bir o kadarda batan bir ben....