Yine akşam oldu. Aciz ruhuma,
Aldığım nefesle girdi, yalnızlık.
Güneşle beraber batan bahtıma,
Hüznün gölgesini serdi, yalnızlık.
Gecenin kucağı karanlık, cansız,
Esrarlı sırırına ermek imkansız,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
