Yalnızlık Şiiri - Emir Deniz

Yine yalnızlığımla kendi kendime kaldım
Hüsranla dolu gözlerimle kaldım
Hiçsizlikte,boşlukta kaldım
Geriye dönemez hatalarımı unutamadım
Sevilemedim yoksun kaldım

Yalnızlığıma suskun kalıp ölmek isterim
Korkusuzca bitmek bilmeyen bir yolu yürümek isterim
Düşüncelerimi öldürmek sonu olmayan hiçsizliğe atmak isterim
Yaşamayı unuttuğumda hatırlarım fani olduğumu

Eskiden ağladığım travmalarıma şimdi gülerek cevap verir oldum
Tekerrüre düştüm bugünlerde
Hiddetinden kaçtıkça korktum
Gözüm yanar akamayan yaşlardan
Ağlamak bu kadar zor olamaz