Yalnızlık Şiiri - Furkan Güneş

Yalnızlık, sabahın köründe
Kimsenin "Günaydın" demediği bir güne uyanmak gibi.
Oysa ki insan bazen, bakkala giderken
Uyanmasın diye kapıyı usulca çekeceği biri olsun istiyor.

"Kahve içer misin?"
Diye bir ses yükselsin mutfaktan,
Veya çayın yanında ikinci bir bardak konulsun,
Daha demlik ocaktayken…

Bazen de yalnızlık,
Yastığın aynı tarafının çökmesi gibi
Bilet alırken "Tek kişilik lütfen" demek gibi,
Ya da bir şarkının nakaratına iki sesin karışmaması gibi…