Yalnızlık Şiiri - Ebru Yücesoy

Yavaş yavaş girer içeri
Teklif beklemez, çok samimi
Bir bakmışsın sarmış heryerini
İliğini, kemiğini
Senden benden dirayetli
Baltalar hayallerini
Öyle kıskanç, öyle bencil
Kimseyle paylaşmaz seni
Kimi güler kimi söver
Bazen eser bazen gürler
Yankılanır duvarlarda
Duyuramaz ki sesini
Yoğunlaşır o zaman da
Kurşun gibi ağırlaşır
Nefes almak bile zorlaşır
Palazlanır geceleri
Bu kez ensende nefesi
Pes be yalnızlık!
Bu ne azim, bu ne inat?
Anlaşıldı kalıcısın
Yoksa artık seni sevmeli mi? ? ?