Yalnızlık Şiiri - Mehmet Boz

Kopsun kıyamet de mahşer olmasın
Tek canlı çıkmasın benim karşıma
Bir tek benden başka kimse kalmasın
Öyle dirileyim kendi başıma.

İsimli taş, beyaz gömlek istemem
Sağımda solumda melek istemem
Temenni istemem, dilek istemem
Helallik vereyim kendi naşıma

Ne yalan söz olur ne aldatmaca
Ne hümanist zihin, ne masum hoca
İstemem bir yuva, ya tüten baca
Yıllar eklenmesin mevcut yaşıma.

İki yüze bakıp tek yüz beklemem
Istırahat etsin, nun yazan kalem
Canım sıkılır mı, onu bilemem;
Ama minnet kalmaz arkadaşıma!

Ne mübarek şeysin sen ey yalnızlık!
Kurdun ensesinden imge yağızlık!
Bir huşu, bir eriş, derin ıssızlık!
Çöksün gözyaşıma; o sırdaşıma!

Mehmet Boz; Bursa- 27.12.2024